BİR AŞK ŞİİRİ

Kâh gülüşlerin mutluluğum olurdu dünyalara sığmaz taşardım.

kâh hüzünlerin yıkılışım olurdu bir köşeye çekilir ağlardım.

sen benden çok uzaklardaydın,

ama mutluluğunla hüznünle ben hep seni yaşardım,

sen hep erkek arkadaşından bahsederdin.

onu ne kadar çok sevdiğini anlatırdın;

işte o an benim yıkılışım olurdubir sigara yakar ağlardım

sen neden ağladdığımı sorar,gülerdin.

bense gözlerinin içine bakar,mutluluktan der,susardım.
bazen de benim sevdiğimi anlatmamı isterdin,

bense hep palavra şeyler anlatıp dururdum.

gözlerinin içine bakıp benden çok uzaklarda der,ağlardım.

işte o an pamuk ellerinle gözyaşlarımı siler.

takma kafaya mutlaka oda seni seviyordur derdin,
Sen beni kendine dost sayar,bana en iyi arkadaşım derdin,

ne olursa hemen bana anlatırdın,

bense mutluluğunla mutlu olurhüznünle yıkılır kahrolurdum,

mutluluğunda da,hüznünde de boynuma sarılırdın,

işte ben o an kahrolur,benim olmadığına yanardım,

Sen yanındakini fark etmeyecekduygularını hissetmeyecek kadar kördün,

bense mutluluğunda mutlu,hüznünde kahrolurdum,

ancak kafamdaki düşünceyle hep susardım:

"SEVEN SEVDİĞİNİN MUTLULUĞUNU İSTER"